Sevgili yol,
Yüreği güzel insanlara, huzur kokulu diyarlara, tebessüm ettiren duygulara ve barış kokan bir dünyaya
götür beni ve götürdüğün yollardan geçerken ahlakla, irfanla iz bırakabilme bilgeliğini ver bana.
Yazıma Matrix den beni etkileyen bir replikle başlamak istiyorum. İzleyenler bilir ‘’Neo, Trinity’i
helikopterden kurtardıktan sonra şaşkın bir vaziyette dururken Morpheus karizmatik gözlükleri ile
heybetli bir şekilde yürüyerek gelir ve der ki ; ‘’yolu bilmek ve yolda yürümek farklı şeylerdir.’’ işte
yürüdüğümüz yolda iz bırakmakta böyle !
HERKES YOLDA YÜRÜR MESELE GÜZEL İZLER BIRAKABİLMEKTE!
Gelişen dijital çağda artık her türlü bilgiye çok rahat ulaşabiliyoruz yani bilgiye ulaşmaktan ziyade o
bilgiyle ne yaptığımız, nasıl farklar yarattığımız önemli. Eskiler ilim ve irfan sahibi olmak, arif olmak
derlerdi işte tam olarak günümüz coğrafyamızda eksik olan şey bu irfan sahibi olmak yani arif olmak.
Tüm dikkatinizi vererek ve algılarınızı açarak etrafınıza baktığınızda göreceksiniz ki;
İnsan haklarından süslü cümleler ile bahseden ama kendi çıkarları söz konusu olunca hak
ve hukuku ezen ve kul hakkını yemekte sakınca görmeyen,
Yoksullar gözetilmelidir diye konuşan ama yoksulun hakkını yemekten çekinmeyen,
Kul ve yetim hakkı yemenin ve ihlal etmenin hem inançsal olarak hem de yaşamsal
olarak yanlış olduğunu yüksek sesle telaffuz eden ama kendisi kul ve yetim hakkı yemeye
gelince tabağın dibini sıyıran …
Haklar deklarasyonundan bağıra bağıra konuşan ama bir ihtiyaç sahiplinin elinden
tutmayan, bir muhtaç öğrencinin elinden tutup eğitimine destek vermeyen banka hesabı
kabarık, cömertliği sadece gösterişte kullanılmak üzere dilinde olan,
Ön perdede ahlaktan, namustan, dürüstlükten dem vuran ama kuytuda en büyük
ahlaksızlıkları yapan cümleleri süslü, yüzleri maskeli, inançları şaibeli sadece kendini
düşünen ve üstelikte güvenilir görünebilmek adına zihinlerinde çokça bilgi biriktirerek
güven oluşturan ancak asla irfan sahibi ve arif olamamış insanlar ile çevrelenmiş
durumdayız. Sanıyorum ki sosyolojik olarak günümüzün en tehlikeli hali bu. Daha önceki
yazılarımda da çokça dile getirdiğim çürümüş bir sosyoloji ve kokuşmuş bir dünya…
Hep birlikte toplumda cesur bir hareketle iyi olma ve iyi gelme hali başlatsak , hayvanları severek
başlasak işe , en yakınımızdan , önce mahallemizdeki ihtiyaçlıları bulsak hayat mücadelelerine küçükte olsa bir omuz versek , okumak için çabalayan öğrenci evlatlarımızın cebine bir simit parası koysak , akşamları evimize girmeden kimsesiz yaşlı komşumuz Ayşe teyzenin zilini çalsak ‘’ iyi misin bir ihtiyacın var mı?’’ diye sorsak , kabarık banka hesaplarımızı oturmayacağımız 3. , 5. evimizi almak için değilde geleceğimizin teminatı gençlerimizin eğitimi için seferber etsek , kavgayı değilde sevgiyi , iyiliği , dayanışmayı , birlik ve beraberliği çoğaltsak nasılda güzel olur değil mi ? Hayali bile çok güzel …
Unutmamalıyız ki her davranışımız karşımızdaki kişide iz bırakır!
Belki de birileri bizden sevmeyi veya sevmemeyi öğrendi, belki bizden aldığı bir tavsiye ona cesaret
veriyor, belki de yaşattığımız hayal kırıklığı hayatını olumsuz etkiliyor, belki de bizim verdiğimiz destekle eğitimini tamamladı, belki birileri bizimle dinlediği şarkıyı dinlerken gözlerini kapatıp bıraktığınız güzel anıları düşünerek sizi anıyor ve özlüyor, belki de bizden öğrendiği cümleleri başkalarına söylüyor… Ne kadar çok ‘’ belki de’’ var değil mi …
Unutmamalıyız ki Dünyadan geçen her insan bir iz bırakır. Önemli olan takip edilecek, ardından
gidilebilecek, hatırlandığında üzüntü ve nefretle değil de hoşgörü ve sevgiyle anılacak izler
bırakabilmekte. Yoksa dünyanın en iyi hırsızı, en usta yalancısı, en cani katili, en aç gözlüsü, en ahlaksızı, en namussuzu da iz bırakıyor.
Güzel izler bırakabilmek ümidi ile ..
İlknur GEZİCİ
Sevgilerimle…
