Türkiye, son yıllarda büyük bir siyasi dönüşüm ve toplumsal gerilim yaşamakta. Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) son yerel seçimlerde elde ettiği zafer, iktidarın korkularını derinleştirdi.
Birinci parti çıkmasının ardından, CHP’ye karşı uygulanan baskılar ve yargı süreci, adeta bir siyasi müdahale olarak tarihe geçti. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na açılan 25 dava, diplomasının iptali ve terörist muamelesi görmesi, bu süreçteki en dikkat çeken olaylardan yalnızca birkaçı.
İmamoğlu, bir yerel lider olarak, ülke genelindeki milyonlarca insanın sesi oldu, ancak karşılaştığı hukuksuzluklar, Türkiye’deki demokrasinin derin yaralarını bir kez daha gözler önüne serdi.
İktidarın, güçlü bir rakip olarak gördüğü İmamoğlu’nu ve CHP’yi sindirmeye çalışması, sadece siyasi bir oyun değil, aynı zamanda Türkiye’nin demokratik yapısının sorgulanmasından başka bir şey değil.
Türkiye’nin her köşesindeki insanlar, dün İmamoğlu’nun gözaltına alınmasına karşı sokaklara dökülerek, bu hukuksuzluk karşısında seslerini yükseltti. İşçi, emekli, asgari ücretli, genç ve yaşlı; herkes aynı çatı altında buluşarak, “Ya hep beraber, ya hiçbirimiz!” diyerek bir direniş gösterdi. Bu, Türkiye’nin bugün geldiği noktada, halkın tek ses olması gerektiğinin güçlü bir simgesidir.
Evet, bugün Türkiye’de açlık sınırının altında yaşayan milyonlarca insan var. Emekliler, işçiler, kadınlar, çocuklar mutsuz. Bu toplumsal kesimlerin büyük çoğunluğu, adalet ve eşitlik talepleriyle sokaklara çıkıyor. Ancak iktidar, demokrasiyi savunmak yerine, sadece kendisini desteklemeyenleri susturmayı tercih ediyor. Bu noktada, demokrasiye olan inanç ciddi şekilde sarsılıyor. İnsanlar, “ya hep beraber, ya hiçbirimiz” diyerek, birbirlerine olan bağlarını yeniden hatırlatıyor. Bu bir protestodan daha fazlası. Bu, Türkiye’de halkın, adalet ve demokrasi adına son bir direniş çığlığı.
Bu tabloda, Cumhuriyet Halk Partisi’nin genel seçimde birinci parti olma olasılığı giderek güçleniyor. Halkın sokaklarda birleşen sesleri, aslında iktidarın gücünü sorgulayan bir mesaj veriyor. Türkiye’de demokrasi, hukukun üstünlüğü ve eşitlik tartışılırken, devletin halkına karşı uyguladığı baskılar, her geçen gün daha da fazla insanı sisteme karşı birleştiriyor. Bu, sadece bir siyasi çatışma değil; bir toplumun, yıllardır unutulan hak ve özgürlük taleplerini tekrar haykırmasıdır.
İmamoğlu’nun gözaltına alınması, sadece onun şahsına yapılmış bir saldırı değil, tüm halkın haklarına ve özgürlüklerine yapılmış bir saldırıdır. Demokrasi, sadece seçilenlerin hakları değil, aynı zamanda seçenlerin haklarıdır. Türkiye’de insanlar artık bu haklardan feragat etmiyor; aksine, her geçen gün daha güçlü bir şekilde taleplerini dile getiriyorlar. Bu protestolar, sadece bir liderin korunması değil, aynı zamanda halkın özgürlük mücadelesinin simgesidir.
Eğer bugün genel seçim olsa, bu halk hareketi, CHP’nin birinci parti olma olasılığını ciddi şekilde artırıyor. Türkiye’de demokrasi, hukukun üstünlüğü ve eşitlik isteyen herkes, dün sokaklarda omuz omuza yürüdü. İktidarın baskılarına ve yargı yoluyla yapılan müdahalelere karşı, bu direniş daha da büyüyecek gibi görünüyor. Bu yalnızca bir başlangıç; çünkü Türkiye’deki insanlar artık seslerini duyuruyor ve ne pahasına olursa olsun, bu ülkenin adaletini savunacaklar.
Sonuç olarak, Türkiye’nin bugün karşı karşıya olduğu tablo, sadece bir siyasi çekişme değil, halkın özgürlük ve eşitlik mücadelesidir. Cumhuriyet Halk Partisi, bu mücadelenin en güçlü savunucusu haline geliyor ve halkın yanında durmaya devam ediyor. Bu direnişin sonunda, belki de Türkiye’de halkın iradesi, iktidarın baskılarından daha güçlü olacak.
“Ya hep beraber ya hiç birimiz”…